Nalta Podcast 43 - Miles: je maatje onderweg, Familie Innovatie Kracht!
Nalta Podcast op Spotify 👉 Link, en bij Apple 👉 Link
Mike Veldhuis in gesprek met vader en dochter Martin en Hannah van der Weg over hoe je als familie het verschil kunt maken voor je zoon en broer die kampt met een psychiatrische aandoening. En hoe een smartwatch/app het gevoel van vrijheid en geruststelling teruggeeft aan mensen die dat nodig hebben.
Een waardevol gesprek over familie, innovatie en zorg
Mike Veldhuis trapt het gesprek af; “Voordat we het gaan hebben over jullie fantastische inzet voor jullie zoon en broer, stel je even voor.”
Martin; “Mijn naam is Martin, ik ben vader van vijf kinderen en grootvader van 4. Een groot deel van mijn werkend leven ben ik actief geweest als projectleider bij Defensie en de NATO. Inmiddels ben ik met vroegpensioen en actief als bestuurslid van de stichting Bestaanskracht, waarin we onze plannen gebundeld hebben.”
Hannah; “Ik ben Hannah van der Weg en werkzaam als communicatieadviseur voor een opdrachtgever die zich sterk maakt voor maatschappelijke vraagstukken. En ik ben de zus van Salim.”
Een smartwatch voor de zorg
Mike Veldhuis; “En daar wil ik het graag met jullie over gaan hebben. Als gezin hebben jullie iets bijzonders voor mekaar gekregen, ‘Miles, je maatje voor onderweg’. Vertel daar eens over.”
Martin; “Kort gezegd zijn we samen een project gestart waarmee we mensen met een psychische aandoening die in een instelling wonen, buiten de instelling helpen als ze in de problemen komen. Bijvoorbeeld als ze de weg opeens niet meer weten of om welke reden dan ook in paniek raken.”
Hannah vult aan; “Miles is in de basis een innovatieve smartwatch met app, speciaal voor de zorg. Het dragen ervan geeft mijn broer Salim, maar ook andere cliënten hun vrijheid terug, zodat ze onbezorgd op pad kunnen, wetende dat ze altijd in contact staan met een hulpverlener.”
Martin; “Als familie wil je iets betekenen voor je kind en je broer die niet meer thuis kan wonen. Je voelt je machteloos, je wilt hem helpen. Zeker als Salim buiten de instelling vermist raakt, wat wel eens gebeurt.”
Hannah; “Mijn broer heeft schizofrenie en is vanuit medische hoek uitbehandeld. Onze vraag was hoe kunnen we hem desondanks wel nog gelukkiger maken en wat zijn de mogelijkheden?”
Mike; “Er zijn veel meer gezinnen die in jullie situatie verkeren, maar die niet aan een technische oplossing zouden denken. Waarom jullie wel dan?”
Martin; “Op de eerste plaats denk ik omdat wij oplossingsgerichte denkers zijn. Wanhoop omzetten in kracht en zo toch nog iets kunnen betekenen.”
Mike; “Maar innovatie en zorg is soms een lastige en complexe combinatie. Hoe is op jullie initiatief gereageerd?”
Martin; “Met veel enthousiasme. De zorg is steeds zakelijker geworden. Innovatie die dichtbij de cliënt staat is daarmee verdwenen, althans wat wij zien. De instelling van mijn zoon zag andere cliënten ook als gebruiker, alleen zelf een idee omzetten naar de praktijk lukte niet.”
Hannah: “We hebben meerdere gesprekken gehad met behandelaren en zorgprofessionals. Het feit dat ons idee een instelling contact biedt met de cliënt op het moment dat hij buiten in de problemen komt gaf de doorslag. Dat het een praktisch hulpmiddel is om altijd zorg op afstand te kunnen geven, daar vielen ze voor. Men weet immers nooit wanneer het misgaat.”
Cliënten betrekken bij het proces
Mike; “Fantastisch. Jullie hebben het project ‘klein’ gemaakt en gebruikt wat beschikbaar is. Jullie bedachten een slim horloge. Vertel.”
Martin; “Een lichaam heeft niet zoveel plekken om iets op een comfortabele manier aan te verbinden. Cliënten raken dingen bovendien snel kwijt. Salim ook. Niet moedwillig natuurlijk. Dat wil je voorkomen. Dan kom je al snel uit bij een slim horloge. En na verschillende gesprekken met cliënten ontdekten we hoeveel behoefte ze hadden aan eenvoudige functies.”
Mike; “Cliënten zijn dus betrokken geweest bij het ontwikkelproces?”
Martin; “Voor ons was dat vanzelfsprekend. We wilden niet vanuit óns perspectief denken, daarom zijn we vaak in gesprek gegaan en hebben we cliënten mee laten denken. Dat waren indrukwekkende gesprekken. Maar dankzij die gesprekken zitten nu wel functies als navigatie en de paniekknop op de smartwatch.”
Mike; “Hoe werkt zo’n familieproject eigenlijk?”
Hannah; “Eigenlijk heel organisch. We hebben de sterke punten die we als individuen in ons gezin hebben slim ingezet. Trouwens, onze kinderen zorgen dat het niet alleen maar over Miles gaat, die willen gewoon naar opa en oma.”
Mike; “Wat ik ook zo mooi vind is dat jullie geïnnoveerd hebben om het daadwerkelijk te gebruiken.”
Martin; “Onze drive was een oplossing vinden die meteen klopt. Je kunt niet tegen een cliënt zeggen dit is de pilot en we gaan nu een jaar lang werken aan de verdere ontwikkeling. Een jaar moeten wachten is geen optie, dat zou dramatisch zijn. Daarom ligt de lat zo hoog. Binnenkort start de pilot met 20 cliënten. Die benaderen we alsof het een eindproduct is, maar we zien het ook als een belangrijk toetsingsmoment en om bij te plussen.”
Applaus en een glimlach
Mike; “Dus jullie zien cliënten door hun betrokkenheid als gelijkwaardig?”
Hannah; “Klopt. Het geeft grip op hun herstel. Voor hen is het een geruststelling dat als het buiten de instelling even niet goed gaat, er wel iemand klaarstaat. Dat is een belangrijke toegevoegde waarde.”
Mike; “Wat vindt Salim er eigenlijk zelf van?”
Hannah; “Hij heeft fantastisch geparticipeerd. De eerste smartwatch gaat uiteraard naar hem. Over een tijdje kunnen we je vertellen hoe hij het ervaren heeft.”
Martin; “Na zijn presentatie van onze plannen kreeg hij applaus van de andere cliënten. Die blijdschap verraste hem. We laten cliënten betekenisvol meedoen aan de samenleving. De waarde daarvan zag ik terug in zijn glimlach.”
Mike; “Dat is een mooie afsluiting. Mag ik jullie bedanken voor dit fijne gesprek en jullie veel succes wensen met Miles!”
Wil je dit gesprek in zijn geheel beluisteren, check dan de Nalta podcast #43!